به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: رکود، گزارهای است که طی سالهای اخیر با بازار لوازم خانگی پیوند خورده است؛ همین باعث شده است فروشندهها ترفندهای مختلفی را برای جلب مشتری به کار گیرند، گاهی بیش از نیم ساعت وقت میگذارند و درباره یک کالا و ویژگیهای آن توضیح میدهند و گاهی با بیان اینکه قیمتها افزایشی است و فرصت خرید را از دست ندهید، سعی میکنند مشتری را مجاب به خرید کنند، البته اگر کسی برای خرید به سراغ شان برود. از همین رو، وجود قیمتهای مختلف برای یک کالای مشخص در واحدهای فروش متفاوت را شاید بتوان تلاشی برای فروش و جلب مشتری دانست.
لوازم منزل جزو اقلامی است که خانوارها در شرایط اقتصادی امروز به دورترین بخش سبد خانوار منتقل میکنند و در فهرست اولویت خرید قعرنشین است. اما برای جوانانی که به تازگی میخواهند زندگی شان را آغاز کنند، خرید این موارد دغدغه مهمی است. اواسط اردیبهشت ماه خبری مبنی بر این که تولیدکنندگان لوازم خانگی خواستار افزایش قیمت هستند، منتشر شد. با توجه به این که در بازدیدهای میدانی سال گذشته نیز شاهد آن بودیم که بسیاری از جوانان برای خرید تعلل داشتند و قیمتهای موجود در بازار را متناسب با درآمدشان نمیدانستند، به همین منظور، سری به یکی از خیابانهای معروف مشهد که بورس لوازم خانگی است، زدم.
خلوتی خیابان و رفت و آمد کم در این قسمت با وجود آن که به نحوی مرکز شهر محسوب میشود، باید باعث تعجب باشد؛ اما خلوتی و رکود در بازار لوازم خانگی چند سال است که نمود پیدا کرده است. وارد چند مغازه شدم که در ابتدای امر فروشندهای حضور نداشت و بعد از آن که سراغش را میگرفتم از یکی دیگر از واحدهای فروش یا حتی بیرون مرکز خرید میآمد. گویا فروشندهها منتظر مشتری نبودند. قیمت ماشین لباسشویی، اجاق گاز، تلویزیون، یخچال و مجموعه لوازم برقی آشپزخانه را از مغازههای مختلف سؤال کردم.
در اولین مغازه فروشنده بیش از نیم ساعت درباره دو ماشین لباسشویی با برندهای متفاوتی که من سوال کرده بودم صحبت کرد. ماشین لباسشویی دوو با ظرفیت ۹ کیلوگرم در فروشگاههای مختلف قیمتهای متفاوت ۲۱ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان، ۲۳ میلیون تومان و ۲۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان را داشت. ماشین لباسشویی پاکشوما نیز ۲۱ میلیون تومان بود. یخچال دوقلو در برندهای متفاوت از ۳۴ میلیون تومان تا حدود ۶۰ میلیون تومان تفاوت قیمت داشت. اجاق گاز فردار با قیمتهای متفاوتی از ۱۵ میلیون تا بیش از ۳۰ میلیون تومان برای فروش وجود داشت.
مجموعه لوازم برقی آشپزخانه برای ۷ قطعه اصلی بین ۴۰ تا ۵۰ میلیون تومان برآورد هزینه میشد و تلویزیون ۴۳ اینچ دوو و اسنوا به ترتیب ۱۱ میلیون و ۵۰۰ و ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بود. سرویس چینی دوازه تایی نیز با قیمت ۵ میلیون تومان و مجموعه ابزار کار آشپزخانه ۲ میلیون تومان به فروش میرسید. اکثر فروشندگان پیشنهاد خرید قسطی را مطرح میکردند تا با افزایش درصدی به قیمت خرید نقد، هزینه در چند گام پرداخت شود. چند تن از فروشندگان مدعی بودند یکی از تولیدکنندگان طی دو هفته گذشته مقدار عرضه جنس را کاهش داده و به قیمتها افزوده است.
بعضی هم میگفتند هر هفته قیمتها به روز میشود. فرد دیگری هم میگفت اردیبهشت زمان افزایش قیمت هاست و باید فرصت را از دست ندهم و خرید کنم. در طول بازدیدم تنها دو خانم را دیدم که برای خرید آمده بودند و خرید هم داشتند؛ البته که بعد از کلی بحث با فروشنده و گرفتن تخفیف خریدشان را انجام دادند.
رئیس اتحادیه لوازم خانگی در توضیح شرایط حاکم بر بازار لوازم خانگی با تأکید بر این که هیچ نوع افزایش قیمتی اعمال نشده و در سال جدید تغییر نرخ روی نداده است گفت: هیچ تغییر قیمت رسمی نداشته ایم و افزایش قیمتی مورد تأیید قرار نگرفته است. بعضا کارشناسان فروش و نه مدیران برای آن که بازار را داغ کنند چنین ادعاهایی را طرح میکنند. تا کنون هیچ لیستی نیامده است و سمینارهای لوازم خانگی با قیمت سال گذشته برگزار میشود و این که در سراهای فروش میگویند امسال بخر به قیمت پارسال، همه دروغ است. بازار نیز در رکود کامل است و اتفاقی نیفتاده است.
از ابن الرضا درباره تفاوت قیمت یک کالا با مشخصات مشابه در واحدهای فروش مختلف پرسیدم که گفت: به دلیل رکود در بازار فروشندهها برای جلب مشتری درصد سود خود را کمتر در نظر میگیرند برای مثال ۱۰ تا ۲۰ درصد زیر قیمت میفروشند.
قیمتها همان قیمتهای سال قبل است و اگر تفاوت قیمت هم مشاهده میشود بر همین مبنایی است که ذکر شد، یعنی فروشنده در سال گذشته ۱۰ درصد زیر قیمت فروش داشته و اکنون ۲۰ درصد؛ به همین دلیل ممکن است تفاوت قیمت دیده شود و این ادعا که افزایش قیمت خواهد داشت نیز صرفا در لفظ برای ترغیب به خرید است. شایان ذکر است واردات لوازم خانگی چند سالی است که ممنوع شده است که این ممنوعیت باعث ایجاد بازار انحصاری برای برخی برندها و افزایش قابل تامل قیمت لوازم خانگی در بازار شده است.